Oud Rome en het jonge stelletje

We zijn vandaag naar de St. Giovanni Laterane geweest. Dit is de eigenlijke kerk van de Bischop van Rome, de Paus. Hij is gebouwd door Keizer Constantijn, van wie wordt getwijfeld of hij wel werkelijk Christen is geworden. Hij gaf in ieder geval vrijheid van godsdienst. Het is een mooie Kathedraal en erg groot. Er zijn geen klatergoud of aangeklede beelden te vinden, dus dat valt mee. Er zijn echter in de geschiedenis van Keizer Constantijn bloedige details te vinden als: je eigen zonen vermoorden, omdat je vrouw roddelt, politieke concessies (een andere vrouw trouwen omdat dat politiek beter is). Natuurlijk heeft men de ‘originele’ trap van Pontius Pilatus naar Rome gebracht en stukken van het  ‘originele’ kruis van Christus. Hele bossen van het kruis worden er gevonden, tonnen spijkers waarmee Jezus is gekruisigd, botten van ‘heiligen’ etc. 

St.Maria Maggiore
De basiliek van Santa Maria Maggiore (Basilica di Santa Maria Maggiore) is een grote rooms-katholieke kerk op de heuvel Esquilijn in de Italiaanse hoofdstad Rome. Sinds 1929 is deze kerk met de rang van basilica maior in bezit van de Heilige Stoel. De basiliek is een van de zeven pelgrimskerken van Rome en een van de vier pauselijke basilieken. De kerk werd in 431 door paus Sixtus III gesticht ter herinnering aan het Concilie van Efeze in hetzelfde jaar. De wijding aan Maria betekent het pauselijk goedkeuren van de besluiten van dit concilie, waar men onder andere de positie van Maria als moeder van Christus bepaald had.

Hoe glorieus werd ons de kerkgeschiedenis voorgeschoteld: rivieren bloed van ketters, die naderhand heilig werden verklaard, want ze bleken gelijk te hebben: de aarde was niet plat, maar rond en de zon draaide niet om de aarde, maar de aarde om de zon.

We zagen ook het Colosseum, waar vele stoere, edoch onvrijwillige Gladiatoren elkaar vermoorden. Ook de geschiedenis van de Caesars is er een van veldslagen, bloedvergieten, godsdienst oorlogen, in de pan hakken van ‘barbaren’, kennelijk was het in de pan hakken van barbaren niet barbaars. Ja de pen der geschiedenis is door mannen, stoere mannen en zeker geen mietjes, geschreven met het bloed van de vrouwen, ketters en barbaren. Het waren echte, altijd al de wat meer theatrale heren die kunst voortbrachten. Het was echter nimmer het theater en de dans waar  een oorlog mee is begonnen, vreemd hè?

Tussen de middag gingen met de gids, een gewijde dienaar van de kerk, ergens eten. Uitgehongerd als leeuwen als wij waren, geïnspireerd door de verhalen over wilde dieren, die in de gloriedagen van het Colosseum getrakteerd werden op een Gladiator-snack namen wij plaats aan lange tafels, waarbij ons het water uit de mond liep. Bijkans hadden wij een ober verslonden, toen bleek dat wij elders verwacht werden. Wij hebben de gids de biecht afgenomen, waarna wij onze vrolijk pelgrimage naar de tuin de gastronomische lusten vervolgden. Aldaar stortte wij ons in de liederlijke geneugten der Romeinse culinaire traditie en dronken met volle teugen van alcoholvrije dorstlessers.

Gedurende deze dagen werden wij, keer op keer, ‘het jonge stelletje’ genoemd. Nu zijn wij de jaren des onderscheids ruim overschreden, de jaren van de overrijpheid. We hebben niet meer de sappigheid van een jonge vrucht en zijn zelfs niet meer geschikt te worden verwerkt in compote, eerder compost. Ook Abraham heeft ons meer dan 4 jaar geleden verteld waar hij de mostert haalt. Je zult begrijpen dan de andere leden van het gezelschap de beschrijving van onze overrijpheid dan met 15 tot 20 jaar overschrijden en ik zal mij niet verstouten daar een beschrijving van te maken, want ze zijn allemaal te lief om hen de oren te wassen met het wrange water van cynisme en sarcasme. Afijn, wij zij dus de jongste van het gezelschap.
 
Mijn conclusie na deze leerzame dag is dat mijn theatrale levensinstelling, mijn voorkeur voor kleurrijke kleding en muziek en mijn pacifistische inborst gestekt is door deze leerzame dag, dat ik toch een beetje gelijk heb door de macho mannenhouding niet na te volgen. Misschien als de caesars en kerkelijke leiders, ons zo bekend van vervolgingen en bloedvergieten, eens een cursus theater hadden gevolgd; dan zou de geschiedenis er anders hebben uitgezien. Iets meer plezier en vertier, vrede en gelijkheid, tolerantie en vrolijkheid. Dus welke les trek jij, geachte lezer, uit de les der geschiedenis en het van wollige woorden vervulde betoog mijnerzijds. Kies vandaag... het theater.